منصور قندریز (۱۳۱۴ – ۱۳۴۴) با الهام از فرهنگ غنی ایران، از نمادهای تزئینی برای خلق اثری استفاده کرده که مرزهای میان انسان و حیوان را محو می‌کند. این ترکیب هنری، که با تکرار و همپوشانی عناصر بصری به دست آمده، به یکپارچگی و تعادل بصری منجر شده و با هنرهای سنتی و مراسمی ایران هماهنگی دارد. نقاشی‌های قندریز، که پس از دوره‌ای از آزمایش‌ها در چاپ لینولئوم به وجود آمده‌اند، از آزادی بیشتری در طراحی برخوردارند و با استفاده از رنگ‌های زنده و خطوط جسورانه، از محدودیت‌های فرمالیستی فراتر رفته و بیانگری عمیق‌تری را ارائه می‌دهند. استفاده از رنگ‌های سنتی و خطوط مشخص، نشان‌دهنده احترام و وفاداری هنرمند به فرهنگ بصری ایران است. در نهایت، این آثار با محدوده رنگی مشخص و استفاده از سطوح رنگی صاف، دانش هنرمند از مفاهیم مدرنیستی را نمایان می‌سازند و در اثر مقابل، به بلوغ و غنای هنری خود می‌رسند.

Inspired by Iran’s rich culture, the artist has used decorative symbols to create a work that blurs the boundaries between humans and animals.  This artistic composition, which is obtained by repeating and overlapping visual elements, leads to visual integration and balance and is in harmony with traditional and ceremonial arts of Iran.  Kandariz’s paintings, which came about after a period of experiments in linoleum printing, have more freedom in design and, using vivid colors and bold lines, transcend formalistic limitations and offer a deeper expression.  The use of traditional colors and distinct lines shows the artist’s respect and loyalty to the visual culture of Iran.  Finally, these works show the artist’s knowledge of modernist concepts with a specific color range and the use of smooth color surfaces, and in the opposite work, they reach their artistic maturity and richness.